Zamanin behrinde adamin biri yasarmis. Bu adamin ici cocuk sevgisiyle dolup tasarmis ama gel gorki bu adaminda hic cocugu olmazmis. Gitmedigi molla dolasmadigi hastane kalmamis. Ama genede olmuyormus. En sonunda umidi kesmisken son birkez allaha yavarmis Allahim bana iki cocuk ver ilk cocugumu 9 yasina gelince sana kurban edeyim der. Nitekim bu garibin duasini kabul eden Allah ona nur topu gibi erkek evlat verir. Tabi adam bos durur mu? Hemen ikinci cocuk icin calismalara baslar. Ama ikinci cocuk bi turlu dogmak bilmez. Adamda sozunden donmek istemez. Ne yapacagini dusunur dudur. Bu arada da cocukta 8 yasina gelmistir. Adam ilk cocugunu kurban vermekten vaz gecer. Hoca hoca dolanir. Derdine care arar. Ama nafile her gittigi hoca sozunden donme buyuk gunaha girersin der. En sonunda birgun BEKTAsIN yanina gider. Bektasa derdini anlatir. Bektas der ki :EY GAR?B?M DUA EDERKEN YANINDA K?MSE VARMIYDI. der Zavalli adam yoktu der.bunun uzerine BEKTAs -O ZAMAN ?NKAR ET AMINA GOYUM der. :)))))))))
bahtsiz herif
